ترکیه و کردها

امروز آتش بس در شمال منطقه ی شرقی فرات در سوریه توسط ترکیه مورد پذیرش قرار گرفت و بنا به اظهارات ترکها، نیروهای کرد سوریه می توانند این آتش بس 5 روزه را مغتنم شمرده و از مناطق اعلام شده توسط ترکیه( کمربند مرزی) عقب نشینی کنند.

ایا ترکیه در  تصمیم خود به تنهایی عمل کرد و دیگر کشورهای درگیر را از نیات خود اگاه نساخت؟ بدون شک با توجه به روابط ترکها با روسیه و ایران و آمریکا، نمی توان فرض کرد که ترک ها به تنهایی عمل نموده اند، بیاییم اندکی در این مطلب تعمق کنیم؛ ترکیه به هیچ وجه وجود کردها را در مرزهای جنوبی به صورت ی بر نمی تابد. منظور این است که نیروهای کرد سوریه با توافق آمریکایی ها قصد براه انداختن حکومت خودمختار خود را داشته اند و اعتراضات شفاهی ترکها توسط آمریکایی ها شنیده نمی شد، تا اینکه با عملی ساختن اعتراض ترکها و ارسال ارتش به نواحی شمال سوریه، ترکیه قاطعانه مخالفت خود را با ایجاد هر گونه حکومت کردها در آن منطقه را اعلام کرد.کردهای سوریه به صورت علنی خود را پیرو تفکران (پ ک ک حزب کارگران کرد ترکیه)می دانند و با حکومت خودگردان کردستان عراق نیز روابط مناسبی دارند. کردهای سوریه برای رسیدن به اهداف خود مسیر خونباری را طی کرده اند، مبارزه ی آنان با داعش و جدایی آنها از حکومت مرکزی سوریه کار را برایشان بسیار سخت کرده ولی حمایت آمریکایی ها برایشان بسیار ضروری بوده و اینک نیز با عقب نشینی آمریکایی ها هم غافلگیر شده و هم اینکه برای حفظ حداقل مطالبات خود، مجبور گشته اند که با حکومت مرکزی سوریه به توافق برسند و خود را در کنار ارتش سوریه قرار دهند. بدون شک وضعیت کنونی بسیار پیچیده است و تحلیل آن نیاز به دانستن مواضع صریح اطراف مسئله دارد.

از طرفی تا کنون کمتر کسی از مفاد توافق کردهای سوریه با حکومت مرکزی سوریه دارد، اما از عملکرد گذشته ی هر دو طرف می توان استنتاج کرد که کردهای سوریه بدین شرط تن به اجازه دادن به ارتش سوریه برای موضع گرفتن در مواضع خود داده اند که در آینده حقوق خود را به رسمیت بشناسند؛ منظور این است که حکومت سوریه در آینده کردها را در اداره ی نیمه مستقل مناطق خود آزاد بگذارد و حقوق آنها را به رسمیت بشناسد و لازم به ذکر است که تا کنون به هیچ وجه این توافق رسمی و اعلام نشده است.

ترکها نیز هر چند تا کنون دست به بازی خطرناکی زده اند اما تا بحال اطرافیان بازی را متوجه جدیت خود ساخته اند. ترکیه به هیچ وجه وجود حکومت خودمختار کردهای سوریه را در جوار خود تحمل نمی کند، اما به نظر می رسد که در چارچوب یک سوریه ی متحد می تواند به وجود نوعی از خودمختاری محدود کردها را ناچارا پذیرا باشد.

ایران، روسیه و سایر دولتهایی که در بحران سوریه درگیر هستند نیز رسیدن به آرامش پایدار به هر قیمتی در سوریه را قبول دارند و تسویه حساب ها را به بعد از برقراری آرامش واگذار نموده اند.

به نظر می رسد که منطقه ی خاور میانه به نوعی به طرف ارامش سوق داده می شود.عمران خان در تهران است و پیامهای ایران و عربستان را رد و بدل می کند و تا حدودی درگیری های دو طرف خاموش شده است. در سوریه نیز با این آتش بس، می توان آینده ی مطلوبی را فرض نمود. حوثی های یمن نیز مدتی است آرام شده اند و منتظر نتایج گفتگوهای ایران و عربستان هستند.آمریکایی ها به نوعی خروج و ورود محدود نیروهای خود را را در بوته ی آزمایش قرار داده و در حال بررسی نتایج این اعمال می باشد.